რამდენიმე თვის წინ ვნახე Barfuss და რაღაც ძალიან მომეწონა…
ნუ, ძალიან საყვარელი ფილმია…
თითოული მომენტი არის საოცრად სენტიმენტალური და სევდიანი…
ამასთანავე სასაცილო და “გამაღიმებელი”
ტილ შვაიგერი საერთოდ ცალკე საუბრის თემაა…
ვგიჟდები ამ ადამიანზე…
knocking on Heaven’s door–ში ვნახე პირველად და მას მერეეეეეეე…
ნუ მე გერმანიისადმი დიდი სიყვარულით ვარ განმსჭვალული და აქედან გამომდინარე ორმაგად მიხარია, რომ ტილი ზუსტადაც რომ გერმანელია…
ადრე, ანუ მაშინ, როდესაც გერმანიას ვერ ვიტანდი, თუმცა კი ენას მაინც ვსწავლობდი, ვამბობდი: გერმანია არ მიყვარს, მაგრამ ტილის გამო მევასება”–მეთქი…
ხოდა, აი მართლა ძალიან საყვარელი ადამიანია…
ყველა როლში წარმოუდგენლად საყვარელია…
მერე იყო Driven, რომელიც ძალიან ბევრჯერ მაქვს ნანახი და უკანასკნელად რამდენიმე კვირის წინ ვიხილე…

საერთოდ რაღაც ისეთი გარეგნობა აქვს…
რაღაც მომენტში ძალიან უცხო…
რაღაც მომენტში ძალიან “გერმანული”…
მიყვარს მისი დიდი ყბები…
აი, ყბები… ზუსტად ისეთი აქვს, როგორიც მე მომწონს…

მიყვარს მისი სენტიმენტალური როლები…
როდესაც უბრალოდ ზიხარ და თვალები გიცრემლიანდება…
ახლა ვიწერ Keinohrhasen–ს და უნდა ვუყურო…
დარწმუნებული ვარ, ისევე მომეწონება, როგორც სხვა ფილმები….