გუშინ ნატოშამ წაიკითხა რა ცემი პოსტი lineage-ის ლანღვის შესახებ და პლუს ამას ფრიად არასასიამოვნო დამოკიდებულება დაინახა ჩემგან ამ თამაშის მიმართ, კომენტარებში მომცა ლინკი თავისი ბლოგიდან. ურთიერთობა და თამაშები.
მანამდე Mr. M-თან სახლში ყოფნისას, ანუ მაშინ, როდესაც ჩემს ბლოგს იზეპირებდა, რამდენჯერმე შემომიტრიალდა და მკითხა: აუ მე როგორი ცუდი როჟა გავიჩითე ამ პოსტის მერეო. და ეს გამიმეორა ძალიან ბევრჯერ.
არ მომეწონა ის ფაქტი, რომ არაერთხელ მომიწია იმის ახსნა, თუ რა არის ბლოგი. ბლოგი – არა როგორც საიტი,სადაც რეგისტრირდები, აფორმებ, წერ, უამრავ ფუნქციას ამატებ, კომენტარებს უტოვებს ხალხი ერთმანეთს, არამედ ბლოგი – როგორც ჩემი ცხოვრების ერთ–ერთი მნიშვნელოვანი ნაწილი.
ვცდილობდი გულდასმით ამეხსნა რა არის ბლოგი.
I failed
კიარადა… გარდა იმისა, რომ ვერ მოვახერხე და ჩავიჭერი, რაღაც ისეთი გრძნობა დამიტოვა თითქოს ბლოგი მისთვის საერთოდ სხვა სამყაროა. ასეც არის. მართლა სხვა სამყაროა. სიტყვა ბლოგერი ჰგონია “უცხოპლანეტელი. შენი სამყარო გაქვსო რომ მითხრა, მეც არ დავიბენი და ხო, ტყუილად კი არ ჰქვია Kate’s Universe–იმეთქი.

მართლა არავისთვის არასოდეს დამჭირვებია იმის ახსნა, თუ რა არის ბლოგი.
ალბათ იმიტომ, რომ არც არავისთვის მითქვამს, რომ მაქვს ბლოგი.
გამონაკლისია ბლოგერები და ფორუმელები.
ბლოგერი თვითონაა ამ საქმეში თხემით ტერფამდე ჩართული და როგორც მე – ბლოგერი არ ვკითხავ მას, თუ რა არის ბლოგი, ისე ის არ დამისვამს ამ შეკითხვას.
ფორუმელი კი ის ადამიანია, ვისაც არაფერი უკვირს, იმდენს და ისეთებს ხედავს ფორუმზე. ბლოგი უკვე ჩვეულებრივი მოვლენაა მისთვის.
არცერთი ნათესავისთვის არ მიჩვენებია ბლოგი.
უი არა, ვიტყუები.
ჩემს ბიძაშვილი აქტიურად კითხულობდა “ჩემს შეყვარებულს”, მაგრამ მაგის მეტი არაფერს. სხვა პოსტი როგორ ენახა, ისიც არ იცოდა. და სულ მე ვაძლევდი ლინკს.
ჩემმა დეიდაშვილმა იცის, რომ მაქვს და ვწერ. მაგრამ რას ვწერ და რა არის, არასოდეს დაინტერესებულა.
მეტი არავინ.
ხოდა რავიცი, ვწერ რა.
როგორ ავხსნა ხოლმე არვიცი.
უბრალოდ ვწერ, რასაც ვფიქრობ.
ვახ!