– მეზარება. დაარცმინდა.
– გთხოვ.
გოგოებსგადავხედე.ზოგიპიცასილუკმებოდადაარიმჩნევდაამსაუბარს, ზოგიც – ცნობისმოყვარემზერასარგვაშორებდა. არავინიცოდა, ვინიყოგიორგი.
– წვიმს. და საერთოდაც ღმერთო ჩემო… „ღმერთო ჩემო“ ჩემი ირონიისა მწვავე, ხოლო აგრესიის მსუბუქი ფორმაა.
– აუქეთ… თვალებში ჩამხედა. მერედახუჭა, თითქოსისსიცივედასისველეშეიგრძნო, რაცწვიმასთანახლდა.
ავდექი. მაგიდაზეფულიდავტოვე. თვალებიგაუნათდა. მოემზადა.
– WC-შიმომყვები??? წარბებისაწევითვკითხე.
დაიბნა, არელოდა, შეჩერდა.
– სად?????
– საჭიროოთახშიანუ.
– აა, უი, არა. გარეთდაგელოდები.
– წვიმაში??? აქდაჯექი.
დაჯდა. გავედი. WC-შიშესვლამდეგამოვხედე. გამეცინა. I could see him being very shy while setting himself next to my girlfriends. მაგრამთითქოსარშეიმჩნია. გაეცნოკიდევაც.
WC–შიშევედი. რამდენიმეგოგოაყუდებულისარკესთან, ზოგიპომადასისვამდა, ზოგმაწამწამებიკიდევუფროგაიშავა, ზოგიცკი – უბრალოდხელებსიბანდა… ერთმანეთსარაცდიდნენ, წინუხტებოდნენ, ქუსლებითხმაურობდნენმეტლახზე… ღმერთო, როგორვერვიტანასეთგოგოებს… სიგარეტისადასუნამოსსურნელიერთმანეთშიშერეული, მათრობელესენციადრომქცეულაჩემთვისაგერუკვერამდენიხანია… რამდენირა… იმდენიხანი, რამდენიცგიორგისვეურთიერთობებოდი…
შევედი, კარებსავეტუზე… ველოდები, იქნებერთმანეთისმიყოლებითგავიდნენ. არა. აზრიარჰქონდა. შევედიერთ–ერთკაბინაში. უნიტაზსთავიდავახურედადავჯექი. საიდანღაცისევმუსიკისხმამოდიოდა. დაპლუსამათიყაყანი: “გოგო, ეს “წენი” ხოძაანმაგრადმიხდება?!, „როგორ ფერზე ვარ??? რუმიანა ხომ არ დავიმატო???“იმდენადმოვიხარეწელში, რომთავიმუხლებზედავდედათვალებიცდავხუჭე. წამითწავედი. მერეგავახილედაგონებაშისაკუთართავსდავუსვიარაერთიკითხვა: “ნუთუესრეალურია, არმესიზმრება??? დაგიორგივინაა??? ჩემირეალობა??? მაშინჩემიარარეალურივინღაა???ანსაერთოდრასვაკეთებაქ??? ანიმან როგორმომაგნო??? იქნებსახლშიუნდაწავიდე???ხომმელოდებიანსახლში???. არადაარავინმირეკავს. ნეტავამბარიდანუკანაგასასვლელიარარის??? ანრაშიმჭირდება?! მეხომშეიმიძლიაპირდაპირწინაგასასვლელიდანგავიდედაწავიდე. წავიდესახლშიდადავიძინო. არა, დავიძინოარა. უბრალოდდავწვედამერეძილითავისითმოვა. არა, ძილიარმოვათავისით. თავისითგათიშვამოვა, დაბლოკვააზროვნების.”
კაბინიდანგამოვედი. ონკანთანმივედი, რომელთანაცარავინიდგარატომღაც. ალბათერთონკანთან 5 გოგოსერთადდგომასაქვსმუღამი. ამრეზითშევხედეამსაბავშვობაღს. ხელებშიწყალიდავიგუბედადავლიე. ყურები – ხმაურისგანდაგუბებული. ისედაცსულსაცობიმაქვსხოლმეყურებში.
ჯანდაბას, რაციქნება, იქნება. მაინცჩემიმეზობელიადაიმედიმაქვს, სახლშიმივდივართ. გამოვედიდასანახაობა. გიორგიგოგოებთანუკვეისეთიდაახლოებული, რომთითქოსარაერთხელყავსისინინანახი. განსაკუთრებითნუცა. ნუცამაინცისეთიტიპია, რომარაქვსმწვავერეაქციებისხვადასხვატიპისადამიანებზე. თუმცანარკომანირომარისგიორგი, არვიცირამდენადშეამჩნია, მაგრამდანარჩენებთანშედარებითრომუფრომეტადკეთილგანწყობილიიყო, ეტყობოდა.
მივედი. გიორგისზურგიდანმივეპარედამთელიძალითჩავეკარიუკნიდან. შეცბა, არელოდა. კისერშიკოცნადავუწყე. მაგრად. აიისე, როგორცმემიყვარს. მთელიძალითადასურვილით. მისისხეულის, სუნამოსადასიგარეტისსურნელი, ერთმანეთშიშეწყმულიუკვეისეთიახლობელიიყოჩემთვისდაისეთისაყვარელი, რომღრმადჩავისუნთქე. მინდოდამთლიანადმეგრძნო. როგორისაყვარელიაესსურნელი.
–ხოოო, რავიცი…– ნუცისფრაზადათანდართულიღიმილი. ნუცისუკვევაშაყირებთმაგფრაზაზე. მუდმივად “ხოოო, რავიცი“–სამბობსხოლმეყველაფერზე. ხოდამეც “ხოოო, რავიცი” შევარქვი.
მერეგავანთავისუფლეჩემიმკლავებისგან. გოგოებისსახეარაერთგვაროვანი.
“ბავშვებო, მეწავალ. ძალიანგამიხარდათქვენინახვადაშემოგეხმიანებით. სკაიპითსავარაუდოდ. არდამივიწყოთ. ” სათითაოდჩამოვუარეყველას. ქურთუქიჩავიცვი, ქუდი, კაშნედაგამოვედით.
გარეთუკვეაღარწვიმდა, თუმცამაინცსაჭიროიყოზემოთჩამოთვლილიატრიბუტები. თანიმისპირობაზე, რომსაშინელიმცივანავარ. გიორგიცსაკმაოდთბილადჩაცმული. მაგრამმაინცგაუწითლაცხვირი.
–მოიცა, ესგრძელიადამოგცემ” – კაშნემოვიძრე.
–რასშვრები, ქეთ??? არმინდა, შენარგაცივდე. არმინდარა.
–არა. შენარუნდაგამიცივდე. თორემმერევინმომხედავს??? ვინგამომიტანსდილაუთენიასახლიდანსაჭმელს. ვაშლს. ვინმომახურავს “დუტის” ქურთუკს.”
“მეგამოგიტანმართლა, მაგრამარმინდარაახლაესკაშნე.
–კარგი” დამაინცწავიძრე. კისერზემოვახვიე. ჩავფუთე.
–აუქეთ, კარგირა.
–ჩჩჩ, მეასემინდა.
რასასაცილოიყო. ისემაგრადჰქონდამოჭერილი, თითქოსეს–ესაათავიწაძვრებაო.
ტაქსიგააჩერადამძღოლიცდაითანხმა. ჩავსხედით.
–სადმივდივართ???
–ჩვენთან.
ისე “რაღაცნაირად” გაიჟღერაამ “ჩვენთან“–მა, ნერწყვიმძიმედგადავყლაპე. ხო, ჩვენთან, ჩვენსუბანში, ქუჩაზე… დამეტისად “ჩვენთან“???
უაკნვიჯექიმარტო, ისკი – წინ. ტაქსისმძღოლსმაგნიტოფონიაწეულიჰქონდა, აქედანგამომდინარესაერთოდარმესმოდარაზესაუბრობდნენისდაგიორგი. სავარაუდოდმისამართიდაუზუსტაგიომ. წინამხრიდანხელიგამაძვრინა, ჩემიხელისძებნადაიწყო. მალევეიპოვადაწინწაიღო. ჩუმადმაკოცა. თვალებიდავხუჭე და ჩუმად გავიღიმე. ღმერთო, ნუთუესმართლარეალობაა???
ამასობაშიჩვენსქუჩაზეასულებივიყავით, მაგრამჩემიგონებაიმდენადსხვაგანიყო, რომესგვიანშევნიშნე. კიარადა, უფროსწორადმაშინშევნიშნე, როდესაცჩემიკორპუსიმეცნო. აიჩემისადარბაზოც, მაგრამმანქანაარგაჩერებულა.
ვაიმე, ძალიან დიდი მადლობა. ხო, მე არ ვარ ეგ ტიპაჟ თითქოს. რავიცი აბა.
ვაიმე როგორ მომწონს ,ქეთი გააგრძელე 10_თვს მთელი გულით ველი…იიცი რა მომწონს შენი ნოველის ,აი რაღც უბრალოაა და თბილისსელ ახალგაზრდებს ზლიან გავს..არაფერი ტყუილი არ არის .ის სადა რომანტიკა არის რაც ძალიან მასულელებს ,აი ის ჩახუტება ,კოცნა ,მოხვევა,და არაფერი ვულგრული და გადამეტებული პროშნები ,როგორც იციან …დღს გინდ ფილმებში და გინდა თანამედროვე ნაწარმოებებსი.რაღც ალბათ ადამიანი ხარ ისეთი მრავალფეროვანი და სადაა ამავე დროს .რაც მომწონს ძალიან თვმდაბალი ხარ და კარგად ჩანს ეს შენ ნოველებში.კარგი გოგო ხარ :* :*:*:*:*განაგრძეეეეეეეეეეეეეე
ai vsio bolojer davarefreshe es gverdi :((
rodis dadeeb?>
გოგო ხო დავდებ. :mo
aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa VOL 9 daidos saswrapoood!!! :dorbli:
დასამთავრებელია :((
mere gamoaqveyne dalocvilo :((((
arada draftebshi midevs… :(((((
gadagvagde xo momlodine sastavi 😀 erti tvea velodebi 😀
erti suli maqvs axal nacilamde
velodeeebi
:*:*:*:*:*:* okey =) jdu ne dajdus =)))
ინტერნეტი არ მქონდა.. და მაგიტომ შემაგვიანდა. ამ დღეებში დავდებ. :*:* :*
agar deb??? :(:(:( bovkvdi sheni blogis daepreshebit :(((
kide minda!!!!!!!!! :* :*
😀 😀 😀
ჰაჰაააააააააააააა, საღოლ. მაგარი კომენტარი იყო. 😀 😀 😀 😀
axloa upro, napiqria bevrjer chemtvis game dziliscin … da ar vici sityvebs ver vagroveb 😀 uwipuwi romantika mtqnarebamde misuli mzis chasvla dachoqili colobis txovebaa da ase shemdeg kide :Dar vici es is shemtxvevaa roca tavshi datrialebuli titebamde ver momaqvs rom davcero 😀 saerto azris gadmotana klaviaturaze michirs 😀 ai cerils mogcerdi siamovnebit 😀 mamapapuri purclit da batis prta-melnit 😀
მართლა??? არადა მე რომ ვკითხულობდი ადრე, უწი–პუწი რომანტიკა მეგონა, ამიტომაცაა, რომ ახლა აღარ ვკითხულობ. ნუ ერთ თვალს ვავლებ, რომ გრამატიკული შეცდომები არ მქონდეს. არა მართლა რითია სხვა???
velodebi ai ici rogor?! 😀 jdu ni dajdus ai ase =)))) saerto ar mikvars ragav uwipuwi sentimentalizmi da aaa romanwika mara es sul sxvaa… ai ici rogori sxva?! ai sxva ra =))))))))))))
კი, კი, მალე იქნება.
agar iqneba gagrdzeleba??? :(:(:(
გოგო, ხომ უნდა გაწყდეს სადმე :უსერ:მეც ძალიან მიყვარხარ, ოღონდ მეც მართლა. ძალიან საყვარელი ხარ.
აუ კარგი რა რა დროს წყვიტავ ხოლმე წერას 😦 მუღამში შევდივარ და უცებ, ბახ! მიყვარხარ, ოღონდ მართლა 🙂
ხო, რავიცი რავიცი. :confused:
arc me amomigdo :)ramxela introgas toveb xolme :S
მადლობა :)ხო ადრე დრაფთებში მედო და იმიტომ. ახლა მივაქცევ მაგას ყურადღებას.
რატომღაც არ ამომიგდო blog's update-ში ეს სიახლე! შემთხვევით მოვბოდიალდი.ამიტომაც ვერ მივხვდი რომ მითხარი იმ დღეს ნახეო)))უმმაგრესია))ოღონდ აღარ გაგვთანგო გარძელებაზე.ძველ შეგრძნებებს მახსენებს..Me lovin it)))
@mr.picasso – მადლობა გოჩ. ანონიმკა – დიდი მადლობა. კარგი, არ გეკითხები, იყავი ანონიმკა. whatever 🙂
sagol dzalian magaria,momwons egre gaagrdzele velodebi shemdeg tavs 🙂 ar mkitxo ogond romeli var :)))) whatever:P
ვაიმე რა ინტრიგააა:) ქეთ ძაან მაგარია ყოჩაღ რომ გააგრძელე წერა . ძალიან მომწონს ყველაზე ორიგინალური თავი იყო.
@Anonymous – რომელი ხარ??? დიდი მადლობა. @ gnatia – აუ იცი რა მაგარი შეგრძნებაა უკნიდან ჩახუტება?! უმაგრესი. კი ვეცდები.
qeeet is chaxuteba iyo yvelaze magari… xelze kocnaze magaric…:) male gaagrdzele raa….
vaaaaa zlivsss!!!! ramdeni xani velodebodi… zaan satut grznobebs migvizebs, ar modunde icode!!! 😮 kide velodebi bevrs!