O gosh, რა სასწაულად ძნელია, როდესაც შენი მეგობრის მეჯვარე უნდა იყო და ამისთვის ამ გოგოს მშობლების სახლში ჩადიხარ დანარჩენ საერთო მეგობრებთან ერთად. მმმ… არა, ეგ საერთოდაც არ არის ძნელი. ძნელი ისაა, როდესაც ეს მეგობარი იმ ადამიანს მიჰყვება ცოლად, რომელიც შენ დღემდე გიყვარს. ერთად იყავი მრავალი წელი, მერე ის უეცრად გაქრა და მერე უცებ მისი საცოლე გეპატიჟება ქორწილში და გთხოვს მეჯვარეობას.

უუუუჰ!

შენ შეგიძლია ახვიდე ოთახში და საქორწინო ვახშამზე სათქმელი ტექსტი გადაიმეორო. მმმ.. კი იმეორებ კიდევაც, მაგრამ თვალზე ცრემლი გადგება. ან შეიძლება არც. მაგრამ გულზე გადგება, რადგან გული გწყდება, რომ შენი საყვარელი ადამიანი ასე მარტივად გეცლება ხელიდან. და რა??? აი სულ რამდენიმე ხანში ის სხვისი ქმარი ისე გახდება, რომ შენ არავის გაახსენდები და ცხოვრებაც გაგრძელდება, შენც არავინ გაგიხსენებს. გარდა სასიძოსი.

და მერე რა, თუ საქორწინო სუფრაზე შენ ყველაზე ნორმალური (სხვებთან შედარებით) სიტყვით გამოდიხარ?! არა, არც არაფერი. მაგრამ შენ უკვე იმდენად ნერვიულობ, რომ ვერც კი ამჩნევ, რომ დასალოც სიტყვაში ნეფისა და პატარძლის მაგივრად, ნეფისა და შენს სახელს ამბობ…

“My friends got the nickname “The Romantics”, რადგანაც ჩვენ მუდამ დაწყვილებულები ვიყავით. ჩვენ სულ გვიყვარდა ერთმანეთი.”
დიახ, სიმართლეა, უბრალოდ ემოციები აკონტროლე, კარგი???
არ გადაეშვა ცრემლების მორევში და ნელნელა შეეგუე იმ სიმწარეს, რომ შენი საყვარელი ადამიანი სხვას ირთავს ცოლად. ძნელია, კი ვიცი. ძალიან ძნელია, კი ეგეც ვიცი.

და წარმოიდგინე ამ ყველაფრის მერე მდინარეში დაიკარგება სასიძო. არადა არც არსად, მას უბრალოდ ფიქრი უნდა. ფიქრი ყველაფრის შესახებ და შენ, ზუსტად შენ ხარ ერთადერთი 6 ადამიანიდან, ვინც მას პოულობს. მაგრამ ეს პოვნა ისაა, რაც ახსნა-განმარტებებს ითხოვს. და ღამე??? რომელიც ერთად გაატარეს… ვინმემ იცის ამის შესახებ??? არა, რათქმაუნდა! მეორე დღეს ხომ ქორწილია.

“Lila, when I look at you, I’m speechless…”