გადის დრო, მათ ჩვეულებრივი ურთიერთობა აქვთ ერთმანეთთან, რომელიც ცივდება. უფროსი ცდილობს მკაცრი იყოს და ამიტომაც ცდილობს დისტანციის შეგრძნებას მიაჩვიოს ბავშვი. ბავშვი ამას ძალიან განიცდის, რადგან მის გარდა არავინ ჰყავს გულშემატკივარი. და ამ დროს ის ისევ დაჯდება და დაიწყებს რაღაცის მტვრევას. თუმცა ეს ხდება მხოლოდ ერთხელ და ამის შესახებ უფროსს არაფერს ეუბნება. თვლის, რომ უფროსისგან ერთი ამბის დამალვა არ არის დიდი დანაშაული.
გადის დრო. ბავშვი ხვდება, რომ არ უნდა დაემტვრია, არ უნდა გაეტეხა, რადგან ამით უპირველეს ყოვლისა საკუთარ თავს ავნო. ტირის ბევრს, განიცდის, უნდა, რომ ვიღაცას მოუყვეს, რაც ჩაიდინა, მაგრამ შვებას ვერავისთან პოულობს. ყველასი ერიდება და ვერავისთან ახერხებს გულის გახსნას.
გადის დრო და მას უფროსთან ურთიერთობაც ნელნელა უწესრიგდება. ის ისევ თბილია ბავშვის მიმართ, ისევ მზრუნველი, ძალიან მზრუნველი და ორივენი ისევ მეგობრულად და კარგად ცხოვრობენ. თუმცა ამ კარგად ცხოვრების ფონზე ბავშვი ხვდება, რომ იმ დანაშაულის შესახებ უფროსს უნდა უამბოს. უნდა უამბოს მიუხედავად იმისა, რომ იმ ადამიანმა, ვინც ამ დანაშაულის ჩადენას შეესწრო, უთხრა, არავის არაფერი მოუყვე და განსაკუთრებით კი უფროსსო. და ბავშვი ითმენს, მაგრამ არა იმიტომ, რომ ამ ადამიანმა ეს თხოვა, არამედ იმიტომ, რომ ეშინია უფროსთან ურთიერთობის გაფუჭების.
გადის დრო და ბავშვი უკვე ხვდება, რომ ყველაფერს ფარდა უნდა ახადოს. უფროსს ყველაფერს გახსნილად უყვება. რა იყო და როგორ. უფროსი კი ბრაზდება. ბრაზდება იმდენად, რომ საერთოდ აღარ უნდა მასთან ურთიერთობა. მიიჩნევს, რომ მთელი ის შრომა თუ მზრუნველობა, რაც გასწია ბავშვზე, წყალში ჩაეყარა. ბავშვი უმტკიცებს, რომ ეს ასე არ არის, მაგრამ უფროსი მაინც თავისას ამტკიცებს და ძალიან გულნატკენია. ბავშვს უნდა, რომ უფროსმა მას აპატიოს, პირობას აძლევს, რომ გამოსწორდება და ისევ ისე იმეგობრონ, როგორც ადრე მეგობრობდნენ. ძალიან უყვარს იგი და მასზე ახლობლად არავის მიიჩნევს. თუმცა იმ ნაბიჯისთვის, რასაც უფროსი მისგან ითხოვს, ბავშვი ჯერ მზად არ არის.
იგავ–არაკი არ სრულდება და აქ წყდება. და ვისაც შეუძლია, სურვილი აქვს და არ ეზარება – დაასრულოს იგი თავისი შეხედულებისამებრ. ოღონდ ბავშვისა და უფროსის მაგივრად ჩვეულებრივი ზრდასრული ადამიანები წარმოიდგინოს.
უდაიოტსა ლი…
საჩინიაეშ
მე – შენზე სტაფილოსფერს… :))
შენზე ემოციურ ადამიანს არ ვიცნობ, მართლა :დ