Interesting Places

8 Jahre und Verlassen

/ Kate / 30 Comments

 

დღეს მორიგი 27 ოქტომბერია და, რა თქმა უნდა, მე ტრადიციულად ბლოგის იუბილეს ვზეიმობ. 8 წელია ვწერ. 28 წლის ვარ ახლა და 20 წლისას დავიწყე სრული უაზრობებით. მე ისევ ის K8 ვარ, რომელიც ბლოგს ჩემი ცხოვრების ნაწილად აღვიქვამ და ვწერ ყველაფერ იმას, რასაც მინდა და როგორც მინდა.

მე არ გადმოგითარგმნით გერმანულიდან, რა არის verlassen. არც იმას მოგიყვებით, როგორ ავირჩიე აბსოლუტურად დამოუკიდებლად მე-4 კლასელმა 9 წლის მაღალმა მაჭკატმა გერმანული ენა, როგორ მივედი სახლში და ვუთხარი დედაჩემს: “აუ ხო, რა ვიცი, დამრიგებელმა მკითხა, ინგლისური გინდა თუ გერმანულიო და მე გერმანული ავირჩიე, ინგლისურს ხომ უკვე ვსწავლობ?!” და არც იმას დავსძენ, მამაჩემს როგორ ესიამოვნა ეს ამბავი. მე არც იმას მოგიყვებით, 19-20 წლის ასაკში როგორ ვფიქრობდი გერმანიაში მაგისტრატურის გაკეთებას. შესაბამისად, არც იმას გიამბობთ, როგორ ვსწავლობდი 2007-2009 წლებში გერმანულს Goethe-Institut Tbilisi-ში და კერძო მასწავლებელთან. მე არც იმას გადმოგცემთ, სახის როგორი ამყრალებული გამომეტყველებით მითხრა ჩემმა უფროსმა რიგით მეორე სამსახურში გასაუბრებაზე, რა გინდა გერმანიაში, აქაც შეგიძლია მაგისტრატურა გააკეთოო. მე არც იმას გეტყვით, როგორ მივანებე გერმანულის სწავლას თავი მალევე, როგორც კი სიარული დავიწყე ამავე სამსახურში. მე უბრალოდ გეტყვით, რომ ეს იყო verlassen. Continue reading →

Transit N 1

/ Kate / 14 Comments

რეისი: თბილისი – სტამბოლი

აეროპორტში ასე მიწურულში პირველად მივედი. როდესაც შედიხარ, ჩანთების სკანირება ხდება. იცით ალბათ ყველამ და ვინც არ იცის, გეტყვით, რომ ეს არის ბარგის შემოწმების მეთოდი აეროპორტებში. წარმოიდგინეთ სიტუაცია: მაქვს ორი-სამი ჩანთა ჩემოდნიან-ხელჩანთიან-ლეპტოპიან-ფოტოაპარატიანად, ნუ ჰა ოთხი ჩანთა. დავდე 1 ჩანთა და  ამ დროს ვიღაც სოფლელი, რეგვენი, იდიოტი (არ მერიდება ამ სიტყვების, რადგან გაცოფებული ვიყავი ამ ფაქტის ხილვისას) ქალი თავის პატარა ხელჩანთას ტენის ჩემი ჩანთის შემდეგ. არადა, მე ჯერ არ მქონდა ჩემი მთელი ბარგი დადებული. ანუ შუაში ჩამიხტა. ისე გავცოფდი, ემოციები ვერ მოვთოკე. მე წარმატებით გავიარე დეტექტორი და რას ვხედავ 😀 ამ ქალის ხელჩანთა ამ დეტექტორმა ჩაიხვია 😀 ახია! ნუ მე რომ ამ ქალთან ემოციები ვერ შევიკავე, ეგ უკვე აღვნიშნე. რაღაც მივაძახე. პასუხად არც “უკაცრავად, მეჩქარება” და არც არაფერი. ნუ მოკლედ. ეს საქართველოა. ქაჯეთის ქვეყანა.

რეგისტრაცია უკვე დაწყებული იყო. უცებ ჩემი რეისი მოვძებნე და ჩავდექი რიგში. იქ სადღაც, რამდენიმე დეციმეტრში ქართველების ჯგუფი ჰიმნს მღერის მთელ ხმაზე. მღერის არა, გაჰკივის. ო ღმერთო. მალე ავიდე მეორე სართულზე. მერე უცებ მახსენდება, რომ ყველას აქვს უფლება, მისთვის სასურველი რამ აკეთოს, მათ შორისაა სიმღერაც. Continue reading →

A Minha Mala

/ Kate / 14 Comments

იცით როგორ ვარ? მთელი დღე ლუარსაბივით მხოლოდ წოლა და ძილი რომ მინდა, აი ეგრე. მაგრამ ლუარსაბს ჭამაც უყვარდა, ცხონებულს 😀 მე ეგეც მეზარება და შესაბამისად, ბოზბაშისა და ჩიხირთმის ერთმანეთისთვის შედარებისთვისაც არ ვიწუხებ თავს. ჭამითაც მთელი დღეები მხოლოდ ორცხობილა (იგივე сухарь), ყველი და ბორჯომი (რომელსაც მთელი ცხოვრებაა, ვერ ვიტან). ჰო, ლუდისა და ჩიფსების ზედმეტმა მიღებამ (“передозировка”-მ ანუ) თავისი ქნა, კუჭი ამატკია. ანუ ძილისთვის მეტი დრო მრჩება 😀
დღეს 04 ივლისი თენდება და ლოგინთან ახლოს (დიახ, ლოგინზე ვარ წამოწოლილი ლუარსაბივით), აქვე ჩემს პატარა მაგიდასთან ჩემოდანი მიდევს. რამდენიმე დღეა აკვიატებული მაქვს სიტყვა “mala”, რაც პორტუგალიურად “ჩემოდანს” ნიშნავს. A minha mala – ჩემი ჩემოდანი კი ასე გამოიყურებოდა გუშინ.

mala

რამდენიმე კითხვა რომ დავუსვა საკუთარ თავს, პასუხი ერთია
– როდის ვცოცხლობ და არა ვარსებობ?
– როდის ვარ ბედნიერი და გახარებული?
– როდის ვარ აღფრთოვანებული და გასხივოსნებული?
– როდის ვარ შეყვარებული?
– როდის ვარ ცოცხალი?
– როდის ვიცინი ყველაზე მეტს?
– როდის ვარ ყველაზე დასვენებული?

როცა ვმოგზაურობ.
ვიღაცამ მითხრა, შენ მხოლოდ ის ადამიანი გაგიგებს, ვისაც შენნაირად ან შენზე მეტად უყვარს მოგზაურობაო. თავიდან შევიცხადე, მაგას რა მნიშვნელობა აქვს-მეთქი, მაგრამ ფიქრისა და გაანალიზების შემდეგ იმ აზრამდე მივედი, რომ მართლა ასეა.
ხშირად იმასაც ვფიქრობ, რომ 12 თვიანი პერიოდი იმისთვის არსებობს, რომ 11 თვე მოგზაურობაზე ვიფიქრო და 1 თვე ვიმოგზაურო. ხშირად ვითიშები და გადავდივარ სხვა ქვეყანასა და ქალაქში. მოგზაურობა – ეს არის ჩემი ამოუწურავი ინტერესი. არასოდეს მბეზრდება და არასოდეს დავიღლები მისით. Continue reading →

London, England

/ Kate / 26 Comments

რაღაცნაირად გულში მაქვს ჩარჩენილი ეს ქვეყანა და როგორც ვინი პუხს არ მიეცა თაფლი, ვერც ღრუბლად გაასაღა თავი და ვერც დათვობით მიაღწია საწადელს, მაგრამ მაინც სკის ირგვლივ ტრიალებს, აი ის შეგრძნება მაქვს მე.

***

პირველ რიგში გეტყვით, ეს ერთ–ერთი საუკეთესო ქვეყანაა, რომელიც შეგიძლიათ მოინახულოთ და თუმც საკმაოდ ძვირია, დახარჯული ფული ღირს ამად. შეუძლებელია არ შეგიყვარდეთ ეს ქვეყანა.

1. წინასწარ კარგად დაგეგმეთ ყველაფერი. ეს ძალიან დაგეხმარებათ იმაში, რომ ბევრი დრო მოიგოთ და კარგად გაანაწილოთ. ინტერნეტში ყველანაირი ინფორმაციაა განსაკუთრებით ბრიტანეთის შესახებ, ფასებით, ადგილმდებარეობით, რჩევებით, დროით.

1

2. ქალაქში მოძრაობისთვის ორიენტაცია აიღეთ აუცილებლად მოსანახულებელი ობიექტების ახლოს მდებარე მეტროსადგურებზე, ასე უფრო ადვილია ქალაქში გზის გაკვლევა. თვითონ ნახეთ გუგლის რუკაზე მოსანახულებელი ობიექტები და მარშრუტი. აუცილებლად ჩაიწერეთ ამ სადგურების დასახელებები. ნუ გექნებათ იმედი, რომ ვინმე ქუჩაში გამვლელი მიგასწავლით, როგორ მიხვიდეთ სასურველ ადგილას. მთელი ჩემი ლონდონში ყოფნის პერიოდში მე ასეთი ადამიანი არ შემხვედრია. არა იმიტომ, რომ ეზარებათ, არა, ძალიან ზრდილობიანი ხალხია და შეეცდებიან ყველანაირად დაგეხმარონ, მაგრამ უბრალოდ არ იციან (თან ლონდონის ქუჩაში ლონდონელის ნახვა საკმაოდ ძნელია). ამოიღებენ მობილურს და ნავიგაციის მეშვეობით რაღაცას მიგასწავლიან, რაც დიდად არ გამოგადგებათ.
ვინც არ იცის google maps-ს აქვს ფუნქცია (get direction), რომელიც გიჩვენებთ რამდენია დაშორება ორ ობიექტს შორის და რა დროში მიხვალთ იქამდე ფეხით, მანქანით, ან ავტობუსით და უახლოეს მისასვლელ მარშრუტსაც გიჩვენებთ.

2

3. ვალუტა (ფუნტი სტერლინგი) უმჯობესია აქ იყიდოთ. ასე უფრო მოგებული დარჩებით. თუმცა გადამცვლელი პუნქტები ლონდონში ბევრია, აეროპორტებშიც და სადგურებშიც არის.

3

Continue reading →